စာေရးသူ အေျခခ် သီတင္းသုံးတဲ့ ေက်ာင္းေတာ္မွာ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအက်ဳိးကုိ ဘက္စုံ ဖြံ႕ျဖဳိး တုိးတက္ေအာင ္ရြက္ေဆာင္နုိင္ဖုိ႕ ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ အသင္းေလး တစ္ခု တည္ေထာင္ဖြဲ႕စည္းထားပါတယ္ .. အခုဆုိရင္ အသင္းရဲ႕ သက္တန္းဟာ နွစ္နွစ္အတြင္း ခ်ဥ္းနင္းလုိ႕ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ျပီေပါ့ ဒီကာလေတြ အတြင္း အသင္းနဲ႕ လက္တြဲျပီး အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာ နဲ႕ ဆုိင္ရာ ပြဲေတာ္မ်ားက်င္းပျပီး ေအာင္ပြဲ အသီးသီး ရခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္ ....
သုိ႕ေသာ္... စာေရး သူ ျမန္မာျပည္သုိ႕ နွစ္လ ေက်ာ္ၾကာ ကုသုိလ္ခရီးသြားေရာက္ေနစဥ္မွာေတာ့ အသင္းရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ဟာ အေရာင္ေဖ်ာ့သြားသည့္နွယ္ ခံစားေနရပါတယ္ ထုိ႕အတူပင္ အသင္း ၾကီးရဲ႕ အမာခံ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားမွာလဲ ေလ်ွာ့ပါးသြားၾကသလုိ အခ်င္းခ်င္းအၾကားမွာလဲ ေဖၚေရႊလက္တြဲလုိမွဳေတြ ခန္းေျခာက္သြားသလုိ ထင္ေနရေလ ... ဒီေန႕ေတာ့ ၾကည့္မိ ဖတ္မိ သူေတြ သတိရွိပါေစေတာ့ ဆုိတဲ့ အေတြးေလးနဲ႕ ေအာက္ေဖၚျပပါ ဓမၼအေတြးေလးေတြကုိ မ်ွေဝေပးလုိက္ပါရဲ႕ ...........
ဘုရားပြဲ၊ အလွဴပြဲတို႔မွာ အိုးစည္၀ိုင္း၊ ဒိုးပတ္၀ိုင္း၊ ေဗ်ာတို႔ပါၾကတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတို႔အရပ္မွာ
ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းဆိုတာ ရွိတယ္။ ဒိုးပတ္၀ိုင္းႀကီး အတိုင္းပဲ ဒိုးပတ္ပါတယ္၊ လင္းကြင္းပါတယ္၊ ႏွဲပါ
တယ္၊ ၀ါးလက္ခုပ္ပါတယ္၊ ေမာင္းပါတယ္။ ဒိုးပတ္၀ိုင္းေတာ့ ဒိုးပတ္၀ိုင္းပဲ ဒါေပမဲ့ အသံမထြက္ဘူး။
ဒိုးပတ္၀ိုင္းအတိုင္း ၀ါးနဲ႔ခ်ိဳးၿပီး စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထားတာ၊ ႏွဲဆိုရင္လဲ ႏွဲအတိုင္း ၀ါးႏွီး စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထား
တာ၊ ၀ါးလက္ခုပ္လဲ အဲဒီလိုပဲ ၀ါးႏွီးနဲ႔လုပ္ၿပီး စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထားတာ၊ ဒိုးပတ္ဆိုရင္လဲ ဒီအတိုင္းပဲ
ေမာင္းဆိုရင္လဲ ဒီအတိုင္းပဲ၊ ေမာင္းတီးတဲ့ဒုတ္လဲ ဒီအတိုင္းပဲ ၀ါးႏွီးနဲ႔ရက္ၿပီး စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထားတာ။
တီးေတာ့တီးတယ္ အသံမျမည္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္က ရႊိ..လို႔ ခရာမုတ္လိုက္တာနဲ႔ အကုန္တီးၾကတယ္
ပါးစပ္ကလဲ ဘာအသံမွမထြက္ဘူး။ တီးတဲ့ဟာေတြကလဲ ဘာအသံမွ မထြက္ဘူး အဲဒီလို အသံမထြက္
ဘဲ ေျခာက္ကပ္ကပ္ တီး၀ိုင္းကို ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို႔ေခၚတယ္။
ကာလသားေတြက လုပ္ၾကအံုးမယ္ကြ ဆိုေတာ့ လုပ္ေဟ့၊ အိမ္က၀ါးလုပ္ငန္း လုပ္ေတာ့
၀ါးကၽြမ္းက်င္တယ္၊ ၀ါးကိုႏွီးထိုး ဒိုးပတ္လုပ္၊ ေမာင္းလုပ္၊ လင္းကြင္းလုပ္၊ ၀ါးလက္ခုပ္လုပ္ေပါ့၊
ကိုယ္ကလဲ ၀ါးလက္ခုတ္တီးတဲ့ အထဲပါတယ္ ၀ါး စကၠဴနဲ႕လုပ္ၿပီး အသံမျမည္ေအာင္ တီးရတာ။
တီးတဲ့သူေတြက တိုက္ပံုအကၤ် ီ လံုခ်ည္အကြက္ႀကီး ကိုယ္စီ၀တ္စံု ၀တ္ထားၾကတယ္။ အလွဴလွည့္
ၿပီဆိုရင္ လူေတြက ဘာကိုၾကည့္သလဲဆိုရင္ အဲဒီ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းကိုၾကည့္တယ္။ ၾကည့္တဲ့သူ
ဖက္ကေတာ့ ဘာအတြက္ၾကည့္သလဲ မသိဘူး၊ တီးရတဲ့သူကေတာ့ လူေတြမ်ားမ်ား ၀ိုင္းၾကည့္ေနၿပီ
ဆိုရင္ တီးတာပဲ၊ ဘာအသံမွ မထြက္ဘူး။
ေခါင္းေဆာင္က ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ ၀ုန္း ၀ုန္း ၀ုန္းနဲ႔ (အသံေတာ့
မျမည္ဘူး) ေခါင္းေဆာင္က ရႊိ..ဆိုရင္ ရပ္လိုက္၊ ရပ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ လက္ရြယ္တဲ့ အတိုင္းပဲ၊
လင္းကြင္းက ထိေနရင္ ထိေနတဲ့အတိုင္းပဲ၊ ဟေနရင္ ဟေနတဲ့အတိုင္းပဲ ျပရတာ၊ တျခားဟာေတြလဲ
ဒီအတိုင္းပဲ၊ အခုေခတ္ VCD ၾကည့္ေနရင္း Pause လုပ္ထားလိုက္သလို လူေတြကလဲ ၿငိမ္ေနတာ။
တကယ့္ ဒိုးပတ္၀ိုင္းက်ေတာ့ သိပ္မၾကည့္ၾကဘူး၊ ဒီအသံမထြက္တာက်ေတာ့ ၾကည့္ခ်င္ၾက
တယ္၊ အဲဒီ လွည့္ေနတံုး အခ်ိန္ကေတာ့ ဘယ္စဥ္းစားမွာအံုး၊ လွည့္ေနတံုးကေတာ့ ကိုယ္ပါတဲ့၀ိုင္း
ၾကည့္ေလေလ သေဘာက်ေလေပါ့၊ ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ အား..၊ ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ ရပ္၊ ပံုေပၚေအာင္ မေျပာျပ
ႏိုင္တာကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းဖက္က ညံ့တာ။
အိမ္ျပန္ေရာက္မွ စဥ္းစားတယ္၊ ဒို႔.. အသံမထြက္ဘဲနဲ႔ တီးတာကို လူေတြကၾကည့္တာ ဘာ
လို႔ ၾကည့္တာလဲ? ၊ ဆိုင္း၀ိုင္းဆိုတာ အသံျမည္ရမွာ၊ ဆိုင္း၀ိုင္းဆိုတာ နားေထာင္စရာေကာင္းရမွာ၊
အခုက်ေတာ့ ဆိုင္း၀ိုင္းလုပ္ၿပီးေတာ့ အသံမထြက္တဲ့ ဆိုင္း၀ိုင္းဆိုလို႔ ေတာ္ေတာ္အံ့စရာႀကီးပါလား၊
“ ငါ့ဘ၀မွာ ငါကအသံမထြက္တဲ့ ဆိုင္း၀ိုင္းလုပ္၊ လူၾကည့္ေအာင္ပဲ ဘ၀ႀကီးကို ေနသြားမွာလား၊? ”
“ ငါ့ဘ၀ကို ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို သြားမွာလား၊ တကယ့္ ဒိုးပတ္၀ိုင္းလို သြားမွာလား ? ” တကယ့္ဒိုး
ပတ္အစစ္က တီးရင္အသံျမည္တယ္၊ နားဆင္သူတိုင္း သာယာနာေပ်ာ္တယ္၊ တီးရင္ စည္းက်၀ါးက်
ရွိတယ္၊ တီးရင္ သူနဲ႔ကိုယ္ အေပးအယူ ရွိတယ္။ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္း ဆိုတာက ရႊိ.. လို႔မွဳတ္လိုက္ရင္
တီးျပမွဳတ္ျပ၊ ရႊိ.. လို႔ မွဳတ္လိုက္တာနဲ႔ ရပ္။ ေခါင္းေဆာင္ကလဲ ဘယ္လိုတီးပါ ဘယ္လိုမွဳတ္ပါလို႔
သင္ထားတာမရွိ၊ သင္လဲ သင္စရာမရွိ၊ မသိတံုးကေတာ့ ေဟးလား၀ါးလား ပါလိုက္တာေပါ့။
ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းဆိုတာကို နားလည္သေဘာေပါက္ရင္ ကိုယ့္ဘ၀ကို ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို
လုပ္မွာလား၊ လူေတြ၀ိုင္းၾကည့္ရင္ ၿပီးေရာလား ?။ လူ႔အသိုင္းအ၀န္းမွာလဲ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို
ရွိၾကတာကိုး၊ ေဟး.. ဆိုတာနဲ႔ လုပ္ၾကရၿပီ၊ ေဟး..ဆိုတာနဲ႔ နားၾကရၿပီ၊ သြားဆိုတာနဲ႔ သြားၾကရၿပီ၊
ရပ္ဆိုတာနဲ႔ ရပ္ၾကရၿပီ။ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းဆိုတာ လူၾကည့္တာပဲ ရွိတယ္ ဘာအသံမွ မထြက္ေတာ့
ဘုန္းဘုန္းဘ၀မွာ ဘာအရသာမွ မရွိခဲ့ဘူး။
တကယ့္ တီး၀ိုင္းတစ္ခုဆိုတာ သူ႔အသံ ကိုယ့္အသံ ညီရမယ္၊ အေပးအယူရွိရမယ္၊ စည္းက်
၀ါးက် ညီရမယ္၊ အဲဒီလို တစ္ေယာက္အသံ တစ္ေယာက္ၾကား တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အေပး
အယူ မွ်ေနရင္ သာသာယာယာအသံနဲ႔ တီး၀ိုင္းတစ္ခု ျဖစ္လာပါတယ္။ အခုေတာ့ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္း
ႀကီးက ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ လုပ္၊ ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ရပ္၊ ဒါေလးတစ္ခုပဲရွိတယ္၊ ဘယ္လိုတီးရမလဲ မသိ၊ ဘယ္လို
အေပးအယူ ရမလဲ နားမလည္၊ ကိုယ့္တူရိယာကလဲ အသံမထြက္၊ သူ႔တူရိယာကလဲ အသံမထြက္၊
ကိုယ့္အသံ သူနားေထာင္၊ သူ႕အသံ ကိုယ္နားေထာင္ ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္။ အဲဒီမွာတင္
စည္းရံုးမွဳတို႔၊ ညီညြတ္မွဳတို႔၊ အေပးအယူမွ်တာတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္။
ဘယ္ေတာ့မွ ငါ့အဖြဲ႔အစည္းကိုေတာ့ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို ၀ိုင္းအျဖစ္ မခံႏိုင္ဘူး။ ငါကိုယ္
တိုင္လဲ တီးတိုင္း တီးတိုင္း အသံျမည္တဲ့ တူရိယာပဲတီးမယ္။ တိုးတက္ႀကီးပြား ေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုတာ
စည္းလံုးဖို႔၊ ညီညြတ္ဖို႔၊ အေပးအယူမွ်တဖို႔လိုတယ္၊ ျမန္မာေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ အသင္းၾကီးမွာ တာဝန္အသီးသီး ယူထားၾကတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ တစ္ေတြလဲ တကယ့္ဒိုး
ပတ္၀ိုင္းလို စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ တိုးတက္ႀကီးပြား ေအာင္ျမင္ၿပီး လိုရာခရီးသို႔ ေလ်ာက္လွမ္းႏိုင္
ၾကပါေစလုိ႕ ဆုေတာင္းရင္း အေတြးမ်ွေဝမွဳကုိ ရပ္နားလုိက္ပါတယ္
မွတ္ခ်က္။ ။ပတ္ခ်ာ၀ိုင္း=ပတ္ေျခာက္၀ိုင္း (အသံမထြက္တဲ့ ဒိုးပတ္၀ိုင္း)
{ ေရႊ FM အစီအစဥ္ရဲ႕ ဓမၼဒူတအရွင္ေဆကိႏၵ၏ ဘ၀ေျဖာင့္ေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း
အပိုင္း( ၉၀) မွ ေကာက္ႏုတ္ ေဖၚျပပါသည္။}
သုိ႕ေသာ္... စာေရး သူ ျမန္မာျပည္သုိ႕ နွစ္လ ေက်ာ္ၾကာ ကုသုိလ္ခရီးသြားေရာက္ေနစဥ္မွာေတာ့ အသင္းရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ဟာ အေရာင္ေဖ်ာ့သြားသည့္နွယ္ ခံစားေနရပါတယ္ ထုိ႕အတူပင္ အသင္း ၾကီးရဲ႕ အမာခံ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားမွာလဲ ေလ်ွာ့ပါးသြားၾကသလုိ အခ်င္းခ်င္းအၾကားမွာလဲ ေဖၚေရႊလက္တြဲလုိမွဳေတြ ခန္းေျခာက္သြားသလုိ ထင္ေနရေလ ... ဒီေန႕ေတာ့ ၾကည့္မိ ဖတ္မိ သူေတြ သတိရွိပါေစေတာ့ ဆုိတဲ့ အေတြးေလးနဲ႕ ေအာက္ေဖၚျပပါ ဓမၼအေတြးေလးေတြကုိ မ်ွေဝေပးလုိက္ပါရဲ႕ ...........
ငါ့ဘ၀ကို ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို လူၾကည့္ေအာင္ပဲ ေနသြားမွာလား?
ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းဆိုတာ ရွိတယ္။ ဒိုးပတ္၀ိုင္းႀကီး အတိုင္းပဲ ဒိုးပတ္ပါတယ္၊ လင္းကြင္းပါတယ္၊ ႏွဲပါ
တယ္၊ ၀ါးလက္ခုပ္ပါတယ္၊ ေမာင္းပါတယ္။ ဒိုးပတ္၀ိုင္းေတာ့ ဒိုးပတ္၀ိုင္းပဲ ဒါေပမဲ့ အသံမထြက္ဘူး။
ဒိုးပတ္၀ိုင္းအတိုင္း ၀ါးနဲ႔ခ်ိဳးၿပီး စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထားတာ၊ ႏွဲဆိုရင္လဲ ႏွဲအတိုင္း ၀ါးႏွီး စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထား
တာ၊ ၀ါးလက္ခုပ္လဲ အဲဒီလိုပဲ ၀ါးႏွီးနဲ႔လုပ္ၿပီး စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထားတာ၊ ဒိုးပတ္ဆိုရင္လဲ ဒီအတိုင္းပဲ
ေမာင္းဆိုရင္လဲ ဒီအတိုင္းပဲ၊ ေမာင္းတီးတဲ့ဒုတ္လဲ ဒီအတိုင္းပဲ ၀ါးႏွီးနဲ႔ရက္ၿပီး စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထားတာ။
တီးေတာ့တီးတယ္ အသံမျမည္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္က ရႊိ..လို႔ ခရာမုတ္လိုက္တာနဲ႔ အကုန္တီးၾကတယ္
ပါးစပ္ကလဲ ဘာအသံမွမထြက္ဘူး။ တီးတဲ့ဟာေတြကလဲ ဘာအသံမွ မထြက္ဘူး အဲဒီလို အသံမထြက္
ဘဲ ေျခာက္ကပ္ကပ္ တီး၀ိုင္းကို ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို႔ေခၚတယ္။
ကာလသားေတြက လုပ္ၾကအံုးမယ္ကြ ဆိုေတာ့ လုပ္ေဟ့၊ အိမ္က၀ါးလုပ္ငန္း လုပ္ေတာ့
၀ါးကၽြမ္းက်င္တယ္၊ ၀ါးကိုႏွီးထိုး ဒိုးပတ္လုပ္၊ ေမာင္းလုပ္၊ လင္းကြင္းလုပ္၊ ၀ါးလက္ခုပ္လုပ္ေပါ့၊
ကိုယ္ကလဲ ၀ါးလက္ခုတ္တီးတဲ့ အထဲပါတယ္ ၀ါး စကၠဴနဲ႕လုပ္ၿပီး အသံမျမည္ေအာင္ တီးရတာ။
တီးတဲ့သူေတြက တိုက္ပံုအကၤ် ီ လံုခ်ည္အကြက္ႀကီး ကိုယ္စီ၀တ္စံု ၀တ္ထားၾကတယ္။ အလွဴလွည့္
ၿပီဆိုရင္ လူေတြက ဘာကိုၾကည့္သလဲဆိုရင္ အဲဒီ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းကိုၾကည့္တယ္။ ၾကည့္တဲ့သူ
ဖက္ကေတာ့ ဘာအတြက္ၾကည့္သလဲ မသိဘူး၊ တီးရတဲ့သူကေတာ့ လူေတြမ်ားမ်ား ၀ိုင္းၾကည့္ေနၿပီ
ဆိုရင္ တီးတာပဲ၊ ဘာအသံမွ မထြက္ဘူး။
ေခါင္းေဆာင္က ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ ၀ုန္း ၀ုန္း ၀ုန္းနဲ႔ (အသံေတာ့
မျမည္ဘူး) ေခါင္းေဆာင္က ရႊိ..ဆိုရင္ ရပ္လိုက္၊ ရပ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ လက္ရြယ္တဲ့ အတိုင္းပဲ၊
လင္းကြင္းက ထိေနရင္ ထိေနတဲ့အတိုင္းပဲ၊ ဟေနရင္ ဟေနတဲ့အတိုင္းပဲ ျပရတာ၊ တျခားဟာေတြလဲ
ဒီအတိုင္းပဲ၊ အခုေခတ္ VCD ၾကည့္ေနရင္း Pause လုပ္ထားလိုက္သလို လူေတြကလဲ ၿငိမ္ေနတာ။
တကယ့္ ဒိုးပတ္၀ိုင္းက်ေတာ့ သိပ္မၾကည့္ၾကဘူး၊ ဒီအသံမထြက္တာက်ေတာ့ ၾကည့္ခ်င္ၾက
တယ္၊ အဲဒီ လွည့္ေနတံုး အခ်ိန္ကေတာ့ ဘယ္စဥ္းစားမွာအံုး၊ လွည့္ေနတံုးကေတာ့ ကိုယ္ပါတဲ့၀ိုင္း
ၾကည့္ေလေလ သေဘာက်ေလေပါ့၊ ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ အား..၊ ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ ရပ္၊ ပံုေပၚေအာင္ မေျပာျပ
ႏိုင္တာကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းဖက္က ညံ့တာ။
အိမ္ျပန္ေရာက္မွ စဥ္းစားတယ္၊ ဒို႔.. အသံမထြက္ဘဲနဲ႔ တီးတာကို လူေတြကၾကည့္တာ ဘာ
လို႔ ၾကည့္တာလဲ? ၊ ဆိုင္း၀ိုင္းဆိုတာ အသံျမည္ရမွာ၊ ဆိုင္း၀ိုင္းဆိုတာ နားေထာင္စရာေကာင္းရမွာ၊
အခုက်ေတာ့ ဆိုင္း၀ိုင္းလုပ္ၿပီးေတာ့ အသံမထြက္တဲ့ ဆိုင္း၀ိုင္းဆိုလို႔ ေတာ္ေတာ္အံ့စရာႀကီးပါလား၊
“ ငါ့ဘ၀မွာ ငါကအသံမထြက္တဲ့ ဆိုင္း၀ိုင္းလုပ္၊ လူၾကည့္ေအာင္ပဲ ဘ၀ႀကီးကို ေနသြားမွာလား၊? ”
“ ငါ့ဘ၀ကို ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို သြားမွာလား၊ တကယ့္ ဒိုးပတ္၀ိုင္းလို သြားမွာလား ? ” တကယ့္ဒိုး
ပတ္အစစ္က တီးရင္အသံျမည္တယ္၊ နားဆင္သူတိုင္း သာယာနာေပ်ာ္တယ္၊ တီးရင္ စည္းက်၀ါးက်
ရွိတယ္၊ တီးရင္ သူနဲ႔ကိုယ္ အေပးအယူ ရွိတယ္။ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္း ဆိုတာက ရႊိ.. လို႔မွဳတ္လိုက္ရင္
တီးျပမွဳတ္ျပ၊ ရႊိ.. လို႔ မွဳတ္လိုက္တာနဲ႔ ရပ္။ ေခါင္းေဆာင္ကလဲ ဘယ္လိုတီးပါ ဘယ္လိုမွဳတ္ပါလို႔
သင္ထားတာမရွိ၊ သင္လဲ သင္စရာမရွိ၊ မသိတံုးကေတာ့ ေဟးလား၀ါးလား ပါလိုက္တာေပါ့။
ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းဆိုတာကို နားလည္သေဘာေပါက္ရင္ ကိုယ့္ဘ၀ကို ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို
လုပ္မွာလား၊ လူေတြ၀ိုင္းၾကည့္ရင္ ၿပီးေရာလား ?။ လူ႔အသိုင္းအ၀န္းမွာလဲ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို
ရွိၾကတာကိုး၊ ေဟး.. ဆိုတာနဲ႔ လုပ္ၾကရၿပီ၊ ေဟး..ဆိုတာနဲ႔ နားၾကရၿပီ၊ သြားဆိုတာနဲ႔ သြားၾကရၿပီ၊
ရပ္ဆိုတာနဲ႔ ရပ္ၾကရၿပီ။ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းဆိုတာ လူၾကည့္တာပဲ ရွိတယ္ ဘာအသံမွ မထြက္ေတာ့
ဘုန္းဘုန္းဘ၀မွာ ဘာအရသာမွ မရွိခဲ့ဘူး။
တကယ့္ တီး၀ိုင္းတစ္ခုဆိုတာ သူ႔အသံ ကိုယ့္အသံ ညီရမယ္၊ အေပးအယူရွိရမယ္၊ စည္းက်
၀ါးက် ညီရမယ္၊ အဲဒီလို တစ္ေယာက္အသံ တစ္ေယာက္ၾကား တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အေပး
အယူ မွ်ေနရင္ သာသာယာယာအသံနဲ႔ တီး၀ိုင္းတစ္ခု ျဖစ္လာပါတယ္။ အခုေတာ့ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္း
ႀကီးက ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ လုပ္၊ ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ရပ္၊ ဒါေလးတစ္ခုပဲရွိတယ္၊ ဘယ္လိုတီးရမလဲ မသိ၊ ဘယ္လို
အေပးအယူ ရမလဲ နားမလည္၊ ကိုယ့္တူရိယာကလဲ အသံမထြက္၊ သူ႔တူရိယာကလဲ အသံမထြက္၊
ကိုယ့္အသံ သူနားေထာင္၊ သူ႕အသံ ကိုယ္နားေထာင္ ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္။ အဲဒီမွာတင္
စည္းရံုးမွဳတို႔၊ ညီညြတ္မွဳတို႔၊ အေပးအယူမွ်တာတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္။
ဘယ္ေတာ့မွ ငါ့အဖြဲ႔အစည္းကိုေတာ့ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို ၀ိုင္းအျဖစ္ မခံႏိုင္ဘူး။ ငါကိုယ္
တိုင္လဲ တီးတိုင္း တီးတိုင္း အသံျမည္တဲ့ တူရိယာပဲတီးမယ္။ တိုးတက္ႀကီးပြား ေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုတာ
စည္းလံုးဖို႔၊ ညီညြတ္ဖို႔၊ အေပးအယူမွ်တဖို႔လိုတယ္၊ ျမန္မာေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ အသင္းၾကီးမွာ တာဝန္အသီးသီး ယူထားၾကတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ တစ္ေတြလဲ တကယ့္ဒိုး
ပတ္၀ိုင္းလို စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ တိုးတက္ႀကီးပြား ေအာင္ျမင္ၿပီး လိုရာခရီးသို႔ ေလ်ာက္လွမ္းႏိုင္
ၾကပါေစလုိ႕ ဆုေတာင္းရင္း အေတြးမ်ွေဝမွဳကုိ ရပ္နားလုိက္ပါတယ္
မွတ္ခ်က္။ ။ပတ္ခ်ာ၀ိုင္း=ပတ္ေျခာက္၀ိုင္း (အသံမထြက္တဲ့ ဒိုးပတ္၀ိုင္း)
{ ေရႊ FM အစီအစဥ္ရဲ႕ ဓမၼဒူတအရွင္ေဆကိႏၵ၏ ဘ၀ေျဖာင့္ေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း
အပိုင္း( ၉၀) မွ ေကာက္ႏုတ္ ေဖၚျပပါသည္။}
No comments:
Post a Comment