နွလုံးသားခ်င္း နီးေစခ်င္

အခုတစ္ေလာ စကားေျပာရတာ သိပ္အဆင္မေျပလွဘူး ..ပုထုဇဥ္ သေဘာသဘာဝအတုိင္း အာရုံေျပာတုိင္း စိတ္ေတြ ေမာေနမိတယ္  ေလာဘျဖစ္စရာ အာရုံနဲ႕ ၾကဳံေတာ့လဲ စိတ္ကုိ အခ်ိန္မီွ သတိနဲ႕ မထိန္းမိလုိက္ေတာ့ ေလာဘစိတ္ေတြ ျဖစ္ေနမိေရာ... ဒီလုိပါပဲ ေဒါသျဖစ္ဖြယ္ အသြယ္သြယ္နဲ႕  ၾကဳံရျပန္ေတာ့လဲ  မလုိအပ္ပဲ စကားေတြ အက်ယ္ၾကီး ေျပာျဖစ္သြားျပန္ေရာ...

ၾကည့္စမ္းပါအုံး... ဝန္းက်င္ရွိ အာရုံေတြကလဲ ျဖဴ နီ ျပာ ဝါ ေရာင္စုံကုိ ျဖာလုိ႕......ခ်စ္စရာ မုန္းစရာ.. ျပဳံးစရာ နွလုံးမသာစရာ....အုိ ...စုံေနတာပဲ ... ဒါေၾကာင့္ အာရုံေတြ ေျပာတုိင္း သေဘာေတြ ရုိင္းေနမိမယ္ဆုိရင္ ..အပါယ္ေလးပါးဟာ တခါးကုိ ဖြင့္စရာလုိမယ္မထင္ေတာ့ပါဘူးလုိ႕ေတာင္ ခပ္ရုိင္းရုိင္း ေတြးပစ္လုိက္မိတယ္ 

ဒီ အေတြးေနာက္ကြယ္မွာေတာ့....စာေရးသူတုိ႕ဟာ  ဘဝရဲ႕ အရွိကုိ အသိနဲ႕  ဆင္ျခင္ျပီး သတိေလးနဲ႕ ေနတတ္ေအာင္ ၾကဳိးစားေနခြင့္ ရေနပါလ်ွက္ အခ်ိန္ေတြရဲ႕ ဝါးမ်ဳိေနျခင္း ခံရေနျခင္းဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ ညံ့ဖ်င္းမွဳ႕ တခုပဲ လုိ႕လဲ တဆက္ထဲ ေတြးမိျပန္ေရာ....ဒီေတာ့လဲ  စာေပေလ့လာ ဖတ္ရွဳ႕တာေတြ  တတ္သိသင့္ရာ အျဖာျဖာကုိ ေလ့လာသင္ယူတာေတြ နဲ႕ အတူ  ပုတီးစိပ္ ပရိတ္ရြတ္ တရားမွတ္ စသည္ စသည္  စြမ္းနုိင္ရာရာေလးေတြ ျပဳလုပ္ေနရင္း အခ်ိန္ေတြကုိ ကုိ္ယ္ကတဖန္ ျပန္ျပီး အသုံးခ် ဝါးမ်ဳိေနမိတယ္ ...

ဒီလုိနဲ႕ သုတျဖစ္ဖြယ္ ပုံျပင္ေလးေတြ မွတ္သားစရာ အဆုိ နီတိေလးေတြ ကုိ ဖတ္ရွဳရလုိ႕ ဗဟုသုတေလးေတြရလာတဲ့ အခါ လက္တြဲေဖၚ ေဆြသဟာအမ်ားကုိလဲ ဆင့္ပြားခ်င္မိျပန္တာေၾကာင့္  ေအာက္ေဖၚျပပါ ပုံျပင္ေလးကုိ မ်ွေဝေပးလုိက္ပါရဲ႕  စာရွဴသူ.............
-----------------------------------------------------------------------
သာယာလွပတဲ့ တစ္ေန႕မွာေတာ့ ဟိႏၵဴသူေတာ္စင္တစ္ဦးဟာ တပည့္သာဝကေတြနဲ႔အတူ ျမစ္ကမ္းတစ္ခုကုိေရခ်ိဳးဆင္းလာပါတယ္တဲ့... အဲ့ဒီျမစ္ကမ္းမွာ မိသားတစ္စုဟာလဲ  တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေဒါသထြက္ၿပီး အျပန္အလွန္ေအာ္ဟစ္ေျပာဆုိေနၾကပါတယ္တဲ့ ...ဒီအခါ သူေတာ္စင္က သူ႔တပည့္ေတြဘက္လွည့္ၿပီး အၿပံဳးေလးနဲ႔ ေမးလုိက္ပါတယ္...
"လူေတြ စိတ္တုိတဲ့အခါမွာ ဘာေၾကာင့္ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆုိၾကတာလဲ..."
တပည့္ေတြက အခ်ိန္အတန္ၾကာစဥ္းစားေနၾကပါတယ္... သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ကေျပာတယ္...
"ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့စိတ္ကို ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္မထားႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေအာ္ၾကတာေပါ့..."
"ဟုတ္ၿပီ... ကိုယ့္ေဘးနားမွာတင္ရွိေနတဲ့လူကိုေကာ ဘာေၾကာင့္ ေအာ္ေျပာေနၾကတာလဲ... မင္းေျပာခ်င္တာကို ျဖည္းျဖည္းေျပာလို႔လည္း ၾကားေနရေနတာပဲ..."လုိ႕ သူေတာ္စင္က ျပန္ေမးပါတယ္...
တပည့္သာဝကေတြက တျခားအေျဖေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးထပ္ေပးၾကပါေသးတယ္... ဒါေပမဲ့ တျခားသာဝကေတြေက်နပ္ေလာက္တဲ့အေျဖမ်ိဳး မေပးႏုိင္ၾကပါဘူး... ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူေတာ္စင္ပုဂၢိဳလ္က ရွင္းျပပါတယ္...
"လူႏွစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္တဲ့အခါ သူတို႔ႏွလံုးသားေတြဟာ ေဝးကြာသြားတယ္... အဲ့ဒီအကြာအေဝးကေနၾကားႏုိင္ဖုိ႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေအာ္ေျပာေနၾကရတာပါပဲ... သူတို႔ေဒါသပိုထြက္ေလေလ သူတို႔ၾကားကအကြာအေဝး ပိုမ်ားလာေလေလျဖစ္တဲ့အတြက္ ပိုၿပီးက်ယ္က်ယ္ေအာ္ေျပာရေလေလပါပဲ..."

"လူႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေမတၱာရွိတဲ့အခါမွာဆုိရင္ေကာ ဘယ္လုိျဖစ္မယ္ထင္လဲ... သူတို႔ဟာတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ၿပီးမေျပာၾကပါဘူး... ႏူးႏူးညံ့ညံ့ညင္ညင္သာသာနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းပဲေျပာၾကပါတယ္... ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူတို႔ႏွလံုးသားခ်င္းအရမ္းနီးကပ္သြားၿပီေလ... သူတို႔ၾကားထဲကအကြာအေဝးဟာ အရမ္းနည္းၿပီး မရွိသေလာက္ကိုျဖစ္သြားလို႔ပါပဲ..." လုိ႕
သူေတာ္စင္က ဆက္ရွင္းျပပါတယ္...   
 "သူတုိ႔တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အရမ္းခ်စ္သြားတဲ့အခါက်ရင္ေကာ ဘာျဖစ္လာမလဲ... သူတို႔စကားကိုမေျပာေတာ့ပါဘူး... ေလသံေလးေလာက္နဲ႔ပဲေျပာဆုိၾကပါတယ္... တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဟာ အခ်စ္ေၾကာင့္ အရမ္းနီးကပ္သြားၾကလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္... ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူတုိ႔ေလသံေလးနဲ႔ေတာင္ ေျပာေနဖို႔မလိုေတာ့ပါဘူး... တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကည့္ေန႐ံုေလးနဲ႔ကို နားလည္ေနႏုိင္ၾကပါၿပီ.... ဒါဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ခ်စ္သြားၾကတဲ့အခါ လူႏွစ္ေယာက္ဘယ္ေလာက္နီးကပ္သြားသလဲဆုိတာပါပဲ..."

သူေတာ္စင္က သူ႔တပည့္သာဝကေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာပါတယ္...
"ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔စကားမ်ားတဲ့အခါမွာ မင္းတို႔ရဲ့ႏွလံုးသားေတြကို မေဝးကြာေစပါနဲ႔... တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ပိုေဝးကြာေစမယ့္ စကားမ်ိဳးကုိလည္း ထပ္မေျပာပါနဲ႔... ဒါမွမဟုတ္ရင္ မင္းတုိ႔ၾကားက အကြာအေဝးဟာ အရမ္းႀကီးမားၿပီး ျပန္လည္ဆံုဆည္းဖို႔မျဖစ္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ တစ္ေန႔ကို ေရာက္ရွိသြားပါလိမ့္မယ္..."
 ------------------------------------------
ကဲ စာရွဳသူ.... ရခဲလွတဲ့ လူဆုိတဲ့ ဘဝကုိ ရျပီးေနပါျပီ  ဝန္းက်င္မွာလဲ ခင္မင္စရာအေနျဖင့္  မ်ားစြာေသာ ကုိယ့္လုိ လူသားေတြ အမ်ားအျပားေနာ္ ... မိမိ နွဳတ္ထြက္ စကား တစ္လုံးေၾကာင့္ ခင္မင္မွဳေတြ ဆုံးရွဳံးျပီး ေနရသူေတြ  ၊ ခ်စ္သူမုန္းလုိ႕ နွလုံးမသာ မယာ ခံ စားေနသူေတြ မ်ားမွ မ်ားပဲ ဆုိတာလဲ သံသယ ျဖစ္စရာကုိ မလုိတာပါပဲ ေနာ္ .. ပုိဆုိးတာက အေနနီးပါလ်ွက္ နွလုံးသားခ်င္း ေဝးကြာျပီး စကား အသုံးအနွဳံး မတတ္ၾကလုိ႕  ျပႆနာေတြျဖစ္... နီးရာကေန ေဝးၾကရ...တဲ့အတြက္  အထီးက်န္ခံစားမွဳေတြနဲ႕ ဘဝကုိ ျဖတ္သန္းေနရျခင္းပါ.....  ဒီ ပုံျပင္ေလးမွာေတာ့ စာဖတ္သူအား ေပးလုိတဲ့ အေတြးကုိ ေပးနုိင္စြမ္း ရွိခဲ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕.... ေနာ္ 
                 နားၾကဦးစုိ႕ရဲ႕....
                                               ေမတၱာသီေသန စိေတၱန ...ေဇယ်သုခ အရွင္နႏၵဝံသ

နွစ္သက္မိေသာ ဒီပုံျပင္

တစ္ခါတုန္းက ေတာင္ကုန္းတစ္ခုေပၚမွာ ဥေလးလုံးပါတဲ့ လင္းယုန္ငွက္သုိက္တစ္ခုရွိခဲ့ပါတယ္။ တစ္ရက္မွာ ငလ်င္တစ္ခုလႈပ္ခတ္မႈေၾကာင့္ အသုိက္ထဲက ဥတစ္လုံးဟာ ေတာင္ကုန္းေအာက္ကုိ လိမ့္ၾကသြားၿပီး ေတာင္ၾကားမွာရွိတဲ့ၾကက္ၿခံထဲကုိ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ၾကက္ေတြဟာ အႏၱရာယ္ရဲ႕အေငြ႔အသက္ျဖစ္တဲ့ လင္းယုန္ဥေလးကို ဂ႐ုတစုိက္ေစာင့္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္း သတိေပးထားခဲ့ၾကတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ အခ်ိန္တန္ေတာ့ လင္းယုန္ဥထဲကေနၿပီး အင္မတန္လွပတဲ့ လင္းယုန္ငယ္ေလးတစ္ေကာင္ ေပါက္ဖြားလာတယ္ဆုိပါေတာ့။ ဒီလင္းယုန္ငွက္ေလးဟာ ၾကက္ေတြရဲ႕ၾကားထဲမွာ ေပါက္ဖြားခဲ့ရသူပီပီ သူ႔ကုိယ္သူလည္း ၾကက္တစ္ေကာင္လုိပဲ ျပဳမူေနထုိင္ လႈပ္ရွားသြားလာတယ္။ တစ္ခါတရံမွာ လင္းယုန္ငွက္ကေလးဟာ သူ႔မိဘေတြကုိ လြမ္းေနျပီး သူ႔အိမ္ကုိ ျပန္ခ်င္ေပမဲ႔ “ သူဟာ ၾကက္တစ္ေကာင္အျဖစ္ကေန ပုိၿပီး ဘာမွျဖစ္လာႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး ”ဆုိတဲ့ အသိစိတ္ေတြနဲ႔ပဲ သူ႔ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေတြဟာလည္း တျဖည္းျဖည္း က်လာခဲ့တယ္။

အဲဒီလို ေနလာခဲ႔ရင္း တစ္ရက္မွာေတာ့ လင္းယုန္ငွက္ေလးဟာ ၾကက္ေတြႏွင့္အတူ အျပင္ကုိထြက္ၿပီး  ကစားေနရင္း အမွတ္မထင္ေကာင္းကင္ကုိ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ပ်ံ၀ဲေနတဲ့ သူႏွင့္မ်ိဳးရိုးတူ လင္းယုန္ငွက္ေတြကုိ ျမင္သြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ လင္းယုန္ငွက္ကေလးက

“ငါလည္း သူတုိ႔လုိ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ပ်ံ၀ဲခ်င္လုိက္တာ”
ဆုိၿပီး ညည္းတြားလုိက္ပါတယ္။

သူအဲဒီလုိ ညည္းတြားေနတာကုိ ေတြ႔သြားတဲ့ ၾကက္ေတြက
 “မင္း အဲဒီငွက္ေတြလုိ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ပ်ံလုိ႔မရဘူး…..။ မင္းက… ၾကက္တစ္ေကာင္အျဖစ္နဲ႔ ေမြးဖြားလာခဲ့တဲ့ အေကာင္ပဲေလ…။ မင္းႏွယ္ကြာ…ၾကက္ေတြ ဘယ္တုန္းကမ်ား ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံ၀ဲေနတာ ေတြ႔ဖူးလုိ႔လဲ….”
ဆုိၿပီး ၀ုိင္းေျပာလည္းေျပာ၊ ဟားလည္း ဟားတုိက္ၾကတာေပါ႔။

အဲဒီလို ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ေျပာစကားေတြေၾကာင့္ လင္းယုန္ကေလးရဲ႕ သူ႔ကုိယ္သူ ၾကက္တစ္ေကာင္အျဖစ္က မပုိေလာက္ပါဘူးဆုိတဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္ဟာ ပုိၿပီး ခုိင္မာသြားခဲ့သလို  သူ႔မိဘေတြအေပၚမွာထားတဲ့ အိပ္မက္ေလးဟာလဲ သူ႔ရဲ႕လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ အေကာင္အထည္မေဖာ္ႏုိင္ခဲ့ဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါသတဲ့။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ လင္းယုန္ကေလးဟာ လင္းယုန္တစ္ေကာင္အျဖစ္ ေကာင္းကင္အေပၚမွာ ပ်ံ၀ဲဖုိ႔ဆုိတဲ႔ သူ႔ရဲ႕အိပ္မက္ကုိေမ့ေဖ်ာက္ျပီး အသက္ထက္ဆုံး ၾကက္တစ္ေကာင္အျဖစ္နဲ႔ပဲ ေနထုိင္သြားခဲ့ပါတယ္။

*************************************************************************************************************************
         မိမိတုိ႕ရဲ႕  လက္ေတြ႔ဘ၀မွာလဲ ျမင့္မားစြာ ပ်ံသန္းဖုိ႔ဆုိတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္္ေတြ၊ လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့အဆင့္ထက္ ပုိၿပီးျမင့္မားေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ၊ Rites and Rituals ေတြရဲ႕ ေအာက္ကေန ႐ုန္းထြက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ကုိယ္စီရွိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ႔ လင္းယုန္ငွက္ကေလးဟာ သူမ်ားစကားနဲ႔ လမ္းဆုံးသြားရသလုိမ်ဳိး က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာလည္း အစဥ္အလာဓေလ႔ထုံးစံေတြ၊ ကုိယ့္က်င္လည္ရာ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕႐ုိက္ခတ္မႈေတြ၊ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူတပါးစကားလုံးေတြ ေအာက္မွာပဲ လမ္းဆုံးသြားၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြလည္း မ်က္ေမွာက္အေနအထားမွာ ဒုနဲ႔ေဒးပင္။ 

အမာရီလုိျမဳိ႕ ေရာက္ ျမန္မာႏြယ္ဖြား တုိင္းရင္းသား အမ်ားအျပား သည္လည္း ဒီပုံျပင္ေလးလုိ ျဖစ္ေနသလား ပင္ စဥ္းစားမိပါတယ္  မိမိတုိ႕ရ႕ဲ အသင္း အေနအထားကုိ သုံးသပ္ၾကည့္တဲ့ အခါမွာလား ထပ္တူလုိလုိ ေတြ႕ျမင္ေနရပါရဲ႕....စာေရးသူ ဆႏၵကေတာ့... သူတပါး ပါးစပ္ဖ်ား က ထြက္လာတဲ့  စကားလုံးမ်ားသာ မိမိဘဝလမ္း မဆုံးေအာင္ ၾကဳိးစားျပီး ၾကဳံလာရတဲ့ ေလာကဓံကုိ ရုန္းကန္ ယွဥ္ျပဳိင္ေစခ်င္မိပါရဲ႕ေလ ....

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ေရွ႕ကအျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ မွတ္သားစရာ သာဓကေတြကုိ နမူနာယူကာ ကုိယ့္အတြက္ ရသင့္ရထုိက္တဲ့အရည္အခ်င္း၊ ရပုိင္ခြင့္ေတြကုိ လက္မလႊတ္စတမ္း အသုံးခ်ႏုိင္ၿပီး ကုိယ့္မွာရွိေနတဲ့ အျမင့္ပ်ံစိတ္ဓာတ္ေတြ ေမြးဖြားႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔…….။

                                                                   ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
                                                                                   ωαι ρση     

ကြက္လပ္ျဖည့္ စိတ္ဓါတ္

ကြက္လပ္ျဖည့္စိတ္ဓါတ္

ေပါင္းျမက္သစ္ပင္၊ ေထြးယွက္ငင္လွ်က္၊

အျမင္႐ႈပ္ပြ၊ ရႊံ႕ညြန္ထျပီး၊

ေျမကမညီ၊ ဖုထစ္စီ၍၊

မပီသလမ္း၊ ခရီးႀကမ္းကို၊

ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္၊ စုေပါင္းလုပ္ေသာ္၊

အဟုတ္ပီျပင္၊ လမ္းေကာင္းျမင္လိမ့္။

သူလွ်င္ေရွ႕ေဆာင္၊ ငါေနာက္ေဆာင္အံ့၊

သူေနာက္ကေဆာင္၊ ငါေရွ႕ေဆာင္အံ့၊

သူဘယ္ကေဆာင္၊ ငါညာေဆာင္အံ့၊

သူညာကေဆာင္၊ ငါဘယ္ေဆာင္အံ့၊

ေရွ႕ေနာက္ဘယ္ညာ၊ မေရြးပါတည္း၊

ေတြ႔ရာလြတ္ကြက္၊ ငါျဖည့္စြက္မည္။

ခရီးသည္မ်ား လမ္းညီညာေလွ်ာက္၊

ပန္းတိုင္ေရာက္၍၊ စိတ္ေႏွာက္ကင္းကြာ၊

ခ်မ္းေျမ့သာေစ၊ ငါေဆာင္ေလသည္၊

မ်ားေထြေကာင္းက်ိဳး၊ ရရန္သာ။   ။

                                                                          

                                                                            ဥယ်ာဥ္မွဴး

                                                                                ရန္ကင္းေတာင္

ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႕

ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႕

    

“ ကဆုန္လျပည့္ ေညာင္ေရသြန္းေလာင္းပူေဇာ္ျခင္းဓေလ့ & ေညာင္ေရသြန္းပူေဇာ္ရက်ိဳး”
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႕သည္ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ကို
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ကဆုန္လျပည့္ေန႕၌ က်င္းပပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကသည္။
...See More

♦ ထိုဘ၀မွာေသလြန္ျပီးေနာက္ ေညာင္ေရသြန္းရေသာ ေကာင္းမႈ
ေၾကာင့္ နတ္ျပည္သို႕ေရာက္ကာ ဘံုအဆင့္တစ္ရာရွိေသာ နတ္ဗိမာန္၌
နတ္သမီးတစ္သိန္း ျခံရံခစားျပီး အနာေရာဂါမရွိ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမရွိ ဘဲ
နတ္သက္ကုန္သည့္တိုင္ေအာင္ ခံစားစံစားခဲ့ရေလသည္။
♦ နတ္ျပည္မွ စုေတျပီးေနာက္ ဤကမၻာေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ရွစ္ရာအထက္၌
လူျပည္၀ယ္ ရတနာခုႏွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုျပီး မ်ားျပားေသာ စစ္သည္ဗိုလ္
ပါအင္အားရွိေသာ သံ၀သိတ မည္ေသာ စၾက၀ေတးမင္း ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
♦

ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာ အခါ ဂေႏၶာဒကိယမေထရ္
အမည္ျဖင့္ ပဋိသမၻိဒါေလးပါး၊ ၀ိေမာကၡရွစ္ပါး၊ အဘိညာဥ္ေျခာက္ပါး
တို႕ကို ရရွိပိုင္ဆိုင္ကာ အာသေ၀ါကုန္ခမ္း ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
ဤသည္မွာ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ
ဘ၀ျဖစ္စ...See More

♦ ထိုေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဤကမၻာမွ အထက္ ကိုးဆယ္တစ္ကမၻာကာလ
ပတ္လံုး အပါယ္ငရဲသို႕ မက်ေရာက္ရဘဲ လူ႕ျပည္၊ နတ္ျပည္၌သာ
က်င္လည္ခဲ့ရေပသည္။
♦ ဤ ကမၻာမွ အထက္ သံုးဆယ္သံုးကမၻာသို႕ေရာက္ေသာအခါ လူ႕ျပည္၌
ဥဒကေသစနမည္ေသာ စၾက၀ေတးမင္းစည္းစိမ္ကို ရွစ္ၾကိမ္တိုင္တိုင္
ခံစားစံစားရခဲ့ေလသည္။
♦

ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာအခါ ေဗာဓိသိဥၶက မေထရ္
အမည္ျဖင့္ ပဋိသမၻိဒါေလးပါး၊ ၀ိေမာကၡရွစ္ပါး၊ အဘိညာဥ္ေျခာက္ပါး
တို႕ကို ရရွိပိုင္ဆိုင္ကာ အာသေ၀ါကုန္ခမ္း ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့
ေလသည္။ ဤသည္မွာ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ ေဟာေတာ္
မူခဲ့ေသာ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ေပသည္။ "တိုက္တြန္းလႊာ"
•••••••••••••••
အထက္ပါ မေထရ္ျမတ္ၾကီးမ်ားနည္းတူ ေဗာဓိပင္ကို စိုက္ပ်ိဳးပူေဇာ္
ခဲ့ေသာ အသနေဗာဓိယ ရဟႏၱာမေထရ္၊ ေဗာဓိပင္ကို ရွိခိုးပူေဇာ္ခဲ့ေသာ ေဗာဓိ၀ႏၵက
ရဟႏၱာ မေထရ္ျမတ္ၾကီး တို႕သည္ လည္း ထိုကဲ့သို႕ေသာ အက်ိဳးထူး
အက်ိဳးျမတ္မ်ားကို ရရွိခဲ့ဘူးၾကေပသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ ေဗာဓိေညာင္ပင္ကို ေရသြန္းေလာင္းေသာါအခါ ယၾတာေက်ရံု၊
ၿဂိဳလ္ေျပ၊ နံေျပရံု၊ အေပ်ာ္တမ္းျဖစ္ရံုသက္သက္သာ မသြန္းေလာင္ဘဲ
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဤေနရာဌာန၌ပင္ မာရ္စစ္သည္အပါင္းကို ေအာင္ျမင္ျပီး၊
ဤေနရာဌာန၌ပင္ သစၥာေလးပါးကို သိျမင္ကာ၊ ဤေနရာဌာန၌ပင္ ဘုရား
အျဖစ္သို႕ ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္ ဟု ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္တို႕ကို
ေလးေလးနက္နက္ အာရံုယူကာ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ထြက္ေျမာက္ရန္
ဆုပန္ျပီး ေရွးက ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ၾကီးမ်ားကို အတုယူကာ သြန္းေလာင္း
ပူေဇာ္သင့္ၾကေပသည္ဟု တိုက္တြန္းရင္း ဤေညာင္ေရသြန္းပြဲ စာစုေလးကို
နိဂံုးသတ္လိုက္ပါသည္။
- အရွင္နာဂ၀ံသ -
ေမာင္ကံေကာ္(က်ဳံေပ်ာ္)
သဒၶမၼသီတဂူသာသနာရိပ္သာ
ေတာရေက်ာင္းတိုက္

• 
• 

အာသီသ ပတၳနာ တုိက္တြန္းလႊာ

လူသားတုိင္း၏ ဘ၀အနာဂတ္တစ္ခုလုံးသည္ ကိုယ္တုိင္လုပ္ပုိင္ခြင္႔အရွိတရားနုင့္ အသိတရားတုိ႔ရဲ့ အနုိင္အရွုံးေလာင္္းေၾကးျဖစ္ရာ မိမိလက္ရွိအေနအထားကို သတိထားမိသူတုိင္းသည္ အသိတရားလက္ကိုင္ထားကာဘ၀ျမင့္ရာျမင့္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္းမ်ားကို ၾကိဳးစားပြားမ်ားသင့္သည္သာျဖစ္ေခ်၏၊။
အမ်ားသူငါဆုိၾကသလုိ ဘ၀ဆုိတာတုိက္ပြဲျဖစ္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီတုိက္ပြဲေတြ ထဲမွာအရွိတရားနဲ႔အသိတရားတုိ႔ရဲ့တုိက္ပြဲသည္ အေရးၾကီးဆုံးေသာ တုိက္ပြဲျဖစ္ပါလိမ့္မည္
ဒီတုိက္ပြဲမွာေအာင္နုိင္သူအတြက္္ ခ်မ္းသာျခင္းျမတ္နိဗၺာန္နဲ႔ ရွံူးနိမ့္သူအတြက္ ဆင္းရဲျခင္းအပါယ္ဟာ ဆုလာဘ္အျဖစ္ ကို္ယ္စီရၾကမည္သာလွ်င္ ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါေလာ၊
ဘုရားတရားအားထားယုံၾကည္သဒၶါပီတိကိုယ္စီအျပည့္နဲ႔ဘုရားေဟာၾကားကိုယ္က်င့္တရားလုပ္ပိုင္ခြင့္
အျပည့္အ၀ ရွိၾကပါလွ်က္ သတိမမူ ဉာဏ္မကူဘဲ အသိနည္းၾကလို႔ ေလာကထဲမွာ အရာရာေအာက္က် ေနာက္က် ရွံဴးနိမ့္ေနၾကရသူျဖစ္ေနပါသလား၊၊
လူဘ၀တည္းဟူေသာ ဤခႏၶာကိုယ္ၾကီသည္ အဓိပၸါယ္ကင္းမဲ့စြာျဖင့္
ထမ္းထားဖုိ ့မဟုတ္ ကုိယ္စြမ္းဉာဏ္စြမ္းျပဖုိ႔ျဖစ္သလုိ ၾကံဳေတြ ရသည့္ ေကာင္းဆုိးနွစ္တန္ ေလာကဓံ
သည္လည္းပဲ ထုိနည္းတူစြာပင္ ကုန္းခံဖုိ႔မဟုတ္ဘဲ ရုန္းကန္ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ျဖစ္ေပရာ ကုိယ္စြမ္းဉာဏ္စြမ္း
ျပည့္ျပည့္နွင့္ သတိရွိရွိယွဥ္ျပိဳင္ တုိက္ပြဲ၀င္သူတုိ ့သာ ေလာကဓံ ကိုေအာင္နုိင္ျပီး ကိုယ္စိတ္နွစ္ျဖာ က်န္းမာ
ခ်မ္းသာမည္ မဟုတ္ပါေလာ၊၊
မိတ္ေဆြ စကၠန္႔မွသည္ မိနစ္ မိနစ္မွ သည္နာရီအလီလီေျပာင္းလို ့လာရာမွ နွစ္လ ရာသီျဖစ္ျပီး
ဘယ္မွ်အသက္ရွည္လာသည္ဟုအခ်ိန္ကို အသက္(ဘ၀)ဟု တင္စားျပဳၾကသည္မွန္လ်ွင္ အခ်ိန္ကုုိ
တန္ဖုိးရွိရွိအသုံးမခ် ျဖဳန္းေနက်လ်ွင္ျဖင့္ အသုံးက်ေနေသာ ဘ၀ တစ္ခုကို ရနုိင္ေရာက္နုိင္ ပါမလား
အသင္စဥ္းစားေလာ၊၊
ရခဲလွသည့္ လူဘ၀သည္(ခ်က္ျပဳတ္စရာမရွိပါဘဲ ထင္းတုံးကို အလဟႆ မီးရွိူ့ ့ပစ္သလုိ) ဒါန
သီလ၊ဘာ၀နာ ဘာတစ္ခုမွ အနွစ္သာရ မထုတ္ယူဘဲ အလကားျဖဳန္းပစ္ဖုိ႔ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို အသိေပး
ေခါင္းေလာင္းထုိ္းရင္ ဘ၀အနွစ္သာရထုတ္ယူၾကပါစုိ႔လုိ ့တုိက္တြန္လုိက္ပါသည္ မိတ္ေဆြ၊၊ ၊၊

အရွင္နႏၵဝံသ....အားမာန္ရွင္
မွတ္ခ်က္ ....စာေရးသူ မေလးရွားနုိင္ငံ တြင္ သီတင္းသုံးစဥ္က ျမန္မာ့အားမာန္ ပညာေရး ေလ့က်င့္သင္တန္းေက်ာင္းေတာ္ကုိ တည္ေထာင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့စဥ္တြင္ အသုံးျပဳခဲ့ေသာ ကေလာင္မွာ အားမာန္ရွင္ ျဖစ္ပါသည္..ထုိစဥ္က ေရးျဖစ္ခဲ့ေသာ အေတြးေလး ျဖစ္ပါ၏ ။

စာေရးသူ အေျခခ် သီတင္းသုံးတဲ့ ေက်ာင္းေတာ္မွာ  အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအက်ဳိးကုိ ဘက္စုံ ဖြံ႕ျဖဳိး တုိးတက္ေအာင ္ရြက္ေဆာင္နုိင္ဖုိ႕ ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕   အသင္းေလး တစ္ခု တည္ေထာင္ဖြဲ႕စည္းထားပါတယ္ ..  အခုဆုိရင္ အသင္းရဲ႕ သက္တန္းဟာ နွစ္နွစ္အတြင္း ခ်ဥ္းနင္းလုိ႕ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ျပီေပါ့  ဒီကာလေတြ အတြင္း အသင္းနဲ႕ လက္တြဲျပီး အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာ နဲ႕ ဆုိင္ရာ ပြဲေတာ္မ်ားက်င္းပျပီး ေအာင္ပြဲ အသီးသီး ရခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္ .... 
သုိ႕ေသာ္... စာေရး သူ ျမန္မာျပည္သုိ႕  နွစ္လ ေက်ာ္ၾကာ ကုသုိလ္ခရီးသြားေရာက္ေနစဥ္မွာေတာ့ အသင္းရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ဟာ အေရာင္ေဖ်ာ့သြားသည့္နွယ္ ခံစားေနရပါတယ္  ထုိ႕အတူပင္ အသင္း ၾကီးရဲ႕ အမာခံ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားမွာလဲ ေလ်ွာ့ပါးသြားၾကသလုိ အခ်င္းခ်င္းအၾကားမွာလဲ  ေဖၚေရႊလက္တြဲလုိမွဳေတြ ခန္းေျခာက္သြားသလုိ ထင္ေနရေလ ... ဒီေန႕ေတာ့  ၾကည့္မိ ဖတ္မိ သူေတြ သတိရွိပါေစေတာ့ ဆုိတဲ့ အေတြးေလးနဲ႕ ေအာက္ေဖၚျပပါ  ဓမၼအေတြးေလးေတြကုိ မ်ွေဝေပးလုိက္ပါရဲ႕ ...........

ငါ့ဘ၀ကို ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို လူၾကည့္ေအာင္ပဲ ေနသြားမွာလား?

ဘုရားပြဲ၊ အလွဴပြဲတို႔မွာ အိုးစည္၀ိုင္း၊ ဒိုးပတ္၀ိုင္း၊ ေဗ်ာတို႔ပါၾကတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတို႔အရပ္မွာ
ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းဆိုတာ ရွိတယ္။ ဒိုးပတ္၀ိုင္းႀကီး အတိုင္းပဲ ဒိုးပတ္ပါတယ္၊ လင္းကြင္းပါတယ္၊ ႏွဲပါ
တယ္၊ ၀ါးလက္ခုပ္ပါတယ္၊ ေမာင္းပါတယ္။ ဒိုးပတ္၀ိုင္းေတာ့ ဒိုးပတ္၀ိုင္းပဲ ဒါေပမဲ့ အသံမထြက္ဘူး။
ဒိုးပတ္၀ိုင္းအတိုင္း ၀ါးနဲ႔ခ်ိဳးၿပီး စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထားတာ၊ ႏွဲဆိုရင္လဲ ႏွဲအတိုင္း ၀ါးႏွီး စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထား
တာ၊ ၀ါးလက္ခုပ္လဲ အဲဒီလိုပဲ ၀ါးႏွီးနဲ႔လုပ္ၿပီး စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထားတာ၊ ဒိုးပတ္ဆိုရင္လဲ ဒီအတိုင္းပဲ
ေမာင္းဆိုရင္လဲ ဒီအတိုင္းပဲ၊ ေမာင္းတီးတဲ့ဒုတ္လဲ ဒီအတိုင္းပဲ ၀ါးႏွီးနဲ႔ရက္ၿပီး စကၠဴနဲ႔ လုပ္ထားတာ။
တီးေတာ့တီးတယ္ အသံမျမည္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္က ရႊိ..လို႔ ခရာမုတ္လိုက္တာနဲ႔ အကုန္တီးၾကတယ္
ပါးစပ္ကလဲ ဘာအသံမွမထြက္ဘူး။ တီးတဲ့ဟာေတြကလဲ ဘာအသံမွ မထြက္ဘူး အဲဒီလို အသံမထြက္
ဘဲ ေျခာက္ကပ္ကပ္ တီး၀ိုင္းကို ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို႔ေခၚတယ္။

ကာလသားေတြက လုပ္ၾကအံုးမယ္ကြ ဆိုေတာ့ လုပ္ေဟ့၊ အိမ္က၀ါးလုပ္ငန္း လုပ္ေတာ့
၀ါးကၽြမ္းက်င္တယ္၊ ၀ါးကိုႏွီးထိုး ဒိုးပတ္လုပ္၊ ေမာင္းလုပ္၊ လင္းကြင္းလုပ္၊ ၀ါးလက္ခုပ္လုပ္ေပါ့၊
ကိုယ္ကလဲ ၀ါးလက္ခုတ္တီးတဲ့ အထဲပါတယ္ ၀ါး စကၠဴနဲ႕လုပ္ၿပီး အသံမျမည္ေအာင္ တီးရတာ။
တီးတဲ့သူေတြက တိုက္ပံုအကၤ် ီ လံုခ်ည္အကြက္ႀကီး ကိုယ္စီ၀တ္စံု ၀တ္ထားၾကတယ္။ အလွဴလွည့္
ၿပီဆိုရင္ လူေတြက ဘာကိုၾကည့္သလဲဆိုရင္ အဲဒီ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းကိုၾကည့္တယ္။ ၾကည့္တဲ့သူ
ဖက္ကေတာ့ ဘာအတြက္ၾကည့္သလဲ မသိဘူး၊ တီးရတဲ့သူကေတာ့ လူေတြမ်ားမ်ား ၀ိုင္းၾကည့္ေနၿပီ
ဆိုရင္ တီးတာပဲ၊ ဘာအသံမွ မထြက္ဘူး။

 ေခါင္းေဆာင္က ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ ၀ုန္း ၀ုန္း ၀ုန္းနဲ႔ (အသံေတာ့
မျမည္ဘူး) ေခါင္းေဆာင္က ရႊိ..ဆိုရင္ ရပ္လိုက္၊ ရပ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ လက္ရြယ္တဲ့ အတိုင္းပဲ၊
လင္းကြင္းက ထိေနရင္ ထိေနတဲ့အတိုင္းပဲ၊ ဟေနရင္ ဟေနတဲ့အတိုင္းပဲ ျပရတာ၊ တျခားဟာေတြလဲ
ဒီအတိုင္းပဲ၊ အခုေခတ္ VCD ၾကည့္ေနရင္း Pause လုပ္ထားလိုက္သလို လူေတြကလဲ ၿငိမ္ေနတာ။
တကယ့္ ဒိုးပတ္၀ိုင္းက်ေတာ့ သိပ္မၾကည့္ၾကဘူး၊ ဒီအသံမထြက္တာက်ေတာ့ ၾကည့္ခ်င္ၾက
တယ္၊ အဲဒီ လွည့္ေနတံုး အခ်ိန္ကေတာ့ ဘယ္စဥ္းစားမွာအံုး၊ လွည့္ေနတံုးကေတာ့ ကိုယ္ပါတဲ့၀ိုင္း
ၾကည့္ေလေလ သေဘာက်ေလေပါ့၊ ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ အား..၊ ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ ရပ္၊ ပံုေပၚေအာင္ မေျပာျပ
ႏိုင္တာကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းဖက္က ညံ့တာ။


အိမ္ျပန္ေရာက္မွ စဥ္းစားတယ္၊ ဒို႔.. အသံမထြက္ဘဲနဲ႔ တီးတာကို လူေတြကၾကည့္တာ ဘာ
လို႔ ၾကည့္တာလဲ? ၊ ဆိုင္း၀ိုင္းဆိုတာ အသံျမည္ရမွာ၊ ဆိုင္း၀ိုင္းဆိုတာ နားေထာင္စရာေကာင္းရမွာ၊
အခုက်ေတာ့ ဆိုင္း၀ိုင္းလုပ္ၿပီးေတာ့ အသံမထြက္တဲ့ ဆိုင္း၀ိုင္းဆိုလို႔ ေတာ္ေတာ္အံ့စရာႀကီးပါလား၊

“ ငါ့ဘ၀မွာ ငါကအသံမထြက္တဲ့ ဆိုင္း၀ိုင္းလုပ္၊ လူၾကည့္ေအာင္ပဲ ဘ၀ႀကီးကို ေနသြားမွာလား၊? ”
“ ငါ့ဘ၀ကို ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို သြားမွာလား၊ တကယ့္ ဒိုးပတ္၀ိုင္းလို သြားမွာလား ? ” တကယ့္ဒိုး
ပတ္အစစ္က တီးရင္အသံျမည္တယ္၊ နားဆင္သူတိုင္း သာယာနာေပ်ာ္တယ္၊ တီးရင္ စည္းက်၀ါးက်
ရွိတယ္၊ တီးရင္ သူနဲ႔ကိုယ္ အေပးအယူ ရွိတယ္။ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္း ဆိုတာက ရႊိ.. လို႔မွဳတ္လိုက္ရင္
တီးျပမွဳတ္ျပ၊ ရႊိ.. လို႔ မွဳတ္လိုက္တာနဲ႔ ရပ္။ ေခါင္းေဆာင္ကလဲ ဘယ္လိုတီးပါ ဘယ္လိုမွဳတ္ပါလို႔
သင္ထားတာမရွိ၊ သင္လဲ သင္စရာမရွိ၊ မသိတံုးကေတာ့ ေဟးလား၀ါးလား ပါလိုက္တာေပါ့။
ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းဆိုတာကို နားလည္သေဘာေပါက္ရင္ ကိုယ့္ဘ၀ကို ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို
လုပ္မွာလား၊ လူေတြ၀ိုင္းၾကည့္ရင္ ၿပီးေရာလား ?။ လူ႔အသိုင္းအ၀န္းမွာလဲ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို
ရွိၾကတာကိုး၊ ေဟး.. ဆိုတာနဲ႔ လုပ္ၾကရၿပီ၊ ေဟး..ဆိုတာနဲ႔ နားၾကရၿပီ၊ သြားဆိုတာနဲ႔ သြားၾကရၿပီ၊
ရပ္ဆိုတာနဲ႔ ရပ္ၾကရၿပီ။ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းဆိုတာ လူၾကည့္တာပဲ ရွိတယ္ ဘာအသံမွ မထြက္ေတာ့
ဘုန္းဘုန္းဘ၀မွာ ဘာအရသာမွ မရွိခဲ့ဘူး။

တကယ့္ တီး၀ိုင္းတစ္ခုဆိုတာ သူ႔အသံ ကိုယ့္အသံ ညီရမယ္၊ အေပးအယူရွိရမယ္၊ စည္းက်
၀ါးက် ညီရမယ္၊ အဲဒီလို တစ္ေယာက္အသံ တစ္ေယာက္ၾကား တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အေပး
အယူ မွ်ေနရင္ သာသာယာယာအသံနဲ႔ တီး၀ိုင္းတစ္ခု ျဖစ္လာပါတယ္။ အခုေတာ့ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္း
ႀကီးက ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ လုပ္၊ ရႊိ..ဆိုတာနဲ႔ရပ္၊ ဒါေလးတစ္ခုပဲရွိတယ္၊ ဘယ္လိုတီးရမလဲ မသိ၊ ဘယ္လို
အေပးအယူ ရမလဲ နားမလည္၊ ကိုယ့္တူရိယာကလဲ အသံမထြက္၊ သူ႔တူရိယာကလဲ အသံမထြက္၊
ကိုယ့္အသံ သူနားေထာင္၊ သူ႕အသံ ကိုယ္နားေထာင္ ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္။ အဲဒီမွာတင္
စည္းရံုးမွဳတို႔၊ ညီညြတ္မွဳတို႔၊ အေပးအယူမွ်တာတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္။

ဘယ္ေတာ့မွ ငါ့အဖြဲ႔အစည္းကိုေတာ့ ပတ္ေျခာက္၀ိုင္းလို ၀ိုင္းအျဖစ္ မခံႏိုင္ဘူး။ ငါကိုယ္
တိုင္လဲ တီးတိုင္း တီးတိုင္း အသံျမည္တဲ့ တူရိယာပဲတီးမယ္။ တိုးတက္ႀကီးပြား ေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုတာ
စည္းလံုးဖို႔၊ ညီညြတ္ဖို႔၊ အေပးအယူမွ်တဖို႔လိုတယ္၊ ျမန္မာေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ အသင္းၾကီးမွာ တာဝန္အသီးသီး ယူထားၾကတဲ့  သူေတာ္ေကာင္းတို႔ တစ္ေတြလဲ တကယ့္ဒိုး
ပတ္၀ိုင္းလို စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ တိုးတက္ႀကီးပြား ေအာင္ျမင္ၿပီး လိုရာခရီးသို႔ ေလ်ာက္လွမ္းႏိုင္
ၾကပါေစလုိ႕  ဆုေတာင္းရင္း အေတြးမ်ွေဝမွဳကုိ ရပ္နားလုိက္ပါတယ္
 
မွတ္ခ်က္။ ။ပတ္ခ်ာ၀ိုင္း=ပတ္ေျခာက္၀ိုင္း (အသံမထြက္တဲ့ ဒိုးပတ္၀ိုင္း)

{ ေရႊ FM အစီအစဥ္ရဲ႕ ဓမၼဒူတအရွင္ေဆကိႏၵ၏ ဘ၀ေျဖာင့္ေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း
အပိုင္း( ၉၀) မွ ေကာက္ႏုတ္ ေဖၚျပပါသည္။}

ေမာင့္ သေဘာ

စာေရးသူသည္ အေမရိကန္နုိင္ငံတြင္ အေျခခ် သီတင္းသုံးခါျဖင့္ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာအက်ဳိး ကုိ သယ္ပုိးေဆာင္ရြက္ေနရာမွ ျပည္ျမန္မာ ႒ာေနဆီသုိ႕ အလယ္တစ္ေခါက္ ျပန္လည္သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္ နွစ္လေက်ာ္ၾကာ ကာလအတြင္း  ျပည္တြင္းေဒသ အသီးသီးတြင္ တတ္စြမ္းသမ်ွ ဓမၼဒါန ပညာဒါန အလွဴေတာ္မ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္  ယခုအခါမွာေတာ့ အေမရိကန္႒ာေနသုိ႕ ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့ပါျပီ ။   ျပန္ေရာက္ခါစ ဆုိေတာ့ ေန႕ည မွားေနေသးသလုိ  ဘာကုိမွ တိတိပပ မလုပ္ျဖစ္ေသး....  မိမိျပန္လာမည့္ ရက္ကုိ ေမ်ွာ္ေတြးေနသူေတြ ရွိေကာင္း ရွိနုိင္မယ္လုိ႕လဲ ထင္မိပါရဲ႕... ျပန္မလာလဲ ဘာမွ မျဖစ္တန္ရာ ဟု ေတြးေနသူေတြလဲ ရွိမွာပါပဲ .. ..  အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာအတြက္ ရယ္လုိ႕ နွဳတ္ဖ်ားက ထုတ္ေဖၚေျပာၾကား ေနခဲ့ရေပမဲ့ အမ်ဳိးဆုိတာ ဘာ ... ဘာသာ ဆုိတာ ဘယ္လုိ ... သာသနာဆုိသည္ ဘယ္အခ်က္ဆုိတာ မိမိကိုယ္တုိင္ပင္ နားလည္ေအာင္ ၾကုိးစားဖုိ႕ လုိေနအုံးမယ္လုိ႕ ထင္မိလုိက္ပါရဲ႕ ... အင္း  အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္  ဝဘ္ဆုိက္ေလးကုိပင္ အပ္ဒိတ္ မလုပ္အားခဲ့ရာမွ ခုေတာ့  ျပည္ျမန္မာတစ္လႊားမွ ရရွိခဲ့တဲ့ ခြန္အားေတြနဲ႕   ဘာသာ သာသနာအတြက ္တစ္က ျပန္စဖုိ႕ အားသစ္ေမြးရင္း ဒီေန႕ေတာ့ ေအာက္ေဖၚျပပါ ပုံျပင္ေလးနဲ႕  စလုိက္ခ်င္ပါရဲ႕....

..... တခါတုန္းက နိုင္ငံငယ္ေလးတစ္ခုမွာ ငယ္ရြယ္ျပီး ထက္ျမက္တဲ႔ ဘုရင္တပါး နန္းတက္ခဲ႔တယ္……ထိုတိုင္းျပည္ရဲ႕ အနီးအနားမွာ အလြန္းအင္အားႀကီးျပီး စစ္လိုလားတဲ႔ ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးရွိတယ္…..ထိုဘုရင္ႀကီးဟာ တိုင္းျပည္ငယ္ေလး ကိုသိမ္းပိုက္ခ်င္ေပမဲ႔ ဘုရင္ငယ္ေလးရဲ႕ ငယ္ရြယ္မွဳနဲ႔ ထက္ျမက္တဲ႔အေတြးအ ေခၚေတြကို သေဘာက်လို႔ အခြင္႔အေရးတစ္ခုေပးလိုက္ပါတယ္…..အဲ႔ဒီအခြင္႔ အေရးကေတာ႔ အလြန္ခက္ခဲတဲ႔ ေမးခြန္းတစ္ခုပါ….ဘုရင္ငယ္ေလးအတြက္ အခ်ိန္တစ္နွစ္ေပးထားျပီး မေျဖနိုင္ပါက အသတ္ခံရမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္…. ဘုရင္ ၾကီး ေမးလုိက္တဲ့ ေမးခြန္းေလးကေတာ့ ...

“ေလာကႀကီးမွာရွိတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတိုင္း အလိုခ်င္ဆံုးအရာက ဘာလဲ “  ဆုိတာပါပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္
အဲဒီေမးခြန္းကေတာ႔ ဘုရင္းေလးနဲ႔ ပညာရွိအမတ္ေတြကို ခက္ခဲရွဳတ္ေထြးေစ ေတာ႔တာပါဘဲ…..တခ်ိဳက မျဖစ္နိုင္တဲ႔ ေမးခြန္းလို႔ထင္ႀကတယ္……ဒါေပမယ္႔ အခ်ိန္းတစ္နွစ္ရဖို႔အတြက္ အေျဖရွာဖို႔ လက္ခံလိုက္ရတာေပါ႔…..
ဒါနဲ႔ သူ႔တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ႔ မင္းညီမင္းသားေတြ၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ၊ ပညာရွိေတြ၊ တရားသူႀကီးေတြ၊ ျပည္သူျပည္သားေတြနဲ႔ ျပည္႔တန္ဆာအမ်ိဳးသမီးေတြပါမက်န္ ဆင္႔ေခၚျပီး အေျဖရဖို႔ ႀကိဳးစားပါေတာ႔တယ္….ဒါေပမဲ႔ ျပည္႔စံု ေက်နပ္ဖြယ္ရာ အေျဖေတာ႔ မရခဲ႔ပါဘူး….
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ လူအမ်ားစုက တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ႔ စုန္းမအိုႀကီး တစ္ေယာက္ သာလွ်င္ ဒီအေျဖကို ေျဖနုိင္လိမ္႔မယ္လို႔ ေလွ်က္တင္ႀကတယ္…..စုန္းမႀကီးဟာ အလြန္တန္ဖိုးႀကီးတဲ႔ အဖိုးအခကိုေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္…
အေျဖေပးရမဲ႔ ေနာက္ဆံုးရက္ဟာ တေျဖးေျဖးနီးလာပါျပီ….စုန္းမႀကီးဟာလဲ သူ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ကို အရင္လိုက္ေလွ်ာမွ အေျဖေပးနုိင္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္… ေတာင္းဆိုခ်က္ကေတာ႔ ဘုရင္ေလးရဲ႕ ယံုႀကည္ အားအကိုရဆံုးသူငယ္ခ်င္း လဲျဖစ္၊ နိုင္ငံရဲ႕ သူရဲေကာင္းစစ္ဦးစီးလဲျဖစ္တဲ႔ အမတ္ႀကီးကို လက္ထပ္ေပး ဖို႔ပါဘဲ….
ဘုရင္ေလးလဲ အလြန္တုန္လွဳပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနတာေပါ႔…..စုန္းမႀကီးပံုစံက ခါးကုန္ကုန္၊ ေက်ာကုန္းဘုနွင္႔ အျမင္ဆိုရြားလွတယ္….သြားကလဲ ေရွသြား တစ္ေခ်ာင္ထဲရွိတယ္…အန႔ံအသက္ကလဲ ဆိုရြားလွတယ္…စကားအေျပာအဆို ကလဲ ႀကမ္းတမ္း ညစ္ညမ္းလွတယ္….ထိုဆိုရြားလွတဲ႔ စုန္းမႀကီးနဲ႔ နုည႔ံသိမ္ေမြ႔ စိတ္သေဘာေကာင္းတဲ႔ သူရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ယူဖို႔တိုက္တြန္းဖို႔ရာမွာ သူ႔အတြက္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖစ္ေနတာေပါ႔…
ဒါေပမယ္႔ အမတ္ႀကီးကေတာ႔ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးအေရးနဲ႔ ယွဥ္ရင္ဒီကိစၥဟာ သူ႔အတြက္ အေရးမႀကီးေႀကာင္း ေျပာဆိုျပီး အဆိုကို လက္ခံပါ႔မယ္လို႔ ဘုရင္ ေလးကို ေလွ်က္တင္လိုက္ပါတယ္…
ဒီလိုနဲ႔ မဂၤလာပြဲအစီအစဥ္ကို ေႀကျငာလိုက္ျပီး ဘုရင္ေလးအတြက္အေျဖကို စုန္းမႀကီးကေပးလိုက္ပါေတာ႔တယ္..
“ေလာကႀကီးမွာရွိတဲ႔ အမ်ိဳးအမီးတိုင္ အမွန္တကယ္ အလိုခ်င္ဆံုးအရာက ………………….
သူတို႔ရဲ႕ ဘဝကိုသူတို႔ စိတ္တိုင္းက် စီမံခန္႔ခြဲခ်င္တာပါဘဲ“
ထိုအခါမွ ျပည္သူေတြလဲ အေျဖကိုသိျပီး ဘုရင္ႀကီးကလည္းစစ္မျပဳေတာ႔ဘဲ ဘုရင္ေလးတို႔တိုင္းျပည္နဲ႔ မဟာမိတ္ျပဳလိုက္ပါေတာ႔တယ္…
အမတ္ႀကီးနဲ႔ စုန္းမႀကီးတို႔ရဲ႕ မဂၤလာပြဲ ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲ????
ဘုရင္ေလးလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းန႔ဲ ဝမ္းနဲျခင္းေတြကို တျပိဳင္နက္ခံစားေနရျပီေပါ႔…. သိမ္ေမြ႔ယဥ္ေက်းတဲ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အလြန္မသတီစရာစုန္းမတို႔ရဲ႕ လက္တြဲရမယ္႔ ဘဝအေရးကို စဥ္းစားမိလို႔ေပါ႔….အမတ္ႀကီးလဲ ဆိုးရြားလွတဲ႔ ဘဝကိုရင္ဆိုင္ဖို႔ မဂၤလာအိပ္ခန္းတြင္းကို ဝင္သြားရျပီ…
ဒါေပမယ္႔ အိပ္ခန္းတြင္းမွာေတာ႔ အလြန္လွပတဲ႔ အမ်ိဳးအမီးေလးတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရလို႔ အရမ္းအ႔ံႀသသြားတာေပါ႔…“ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီ လဲ မိန္းကေလးေရ“ လို႔ လွမ္းေမးလိုက္တယ္….
“သင္ဟာကၽြန္မနဲ႔ ပထမဦးဆံဳးေတြ႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ အလြန္မသတီစရာေကာင္းတဲ႔ ရုပ္နဲ႔ေတြ႔ေပမဲ႔ ႀကင္နာစြာ ဆက္ဆံခဲ႔တယ္…ဒီအတြက္ေႀကာင္႔ စိတ္ထားေကာင္း တဲ႔သင္႔ကို အခြင္႔အေရးတစ္ခု ေပးခ်င္ပါတယ္….ဒါကေတာ႔ ေန႔ဘက္ ဒါမွမဟုတ္ ညဘက္ ရွင္ႀကိဳက္တဲ႔ အခ်ိန္ပိုင္းမွာ အခုလိုလွပေမြးပ်ံ႕တဲ႔ပံုစံနဲ႔ ေတြ႔ျမင္နုိင္ ေအာင္ ဖန္ဆင္းထားမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္…“လို႔ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္
ဘယ္ေလာက္မ်ား ရက္စက္ နာက်င္ေစတဲ႔ ေမးခြန္းပါလိမ္႔…အမတ္ႀကီးလဲေသ ခ်ာစဥ္းစားျပီး အေျဖေပးရေတာ႔မယ္….ေန႔ပိုင္းမွာ ေခ်ာေမာလွပတဲ႔ မိန္းကေလး ကို မိတ္ေဆြေတြအလည္မွာ ျပသျပီး ညအခ်ိန္မွာ စုန္းမႀကီးနဲ႔အတူတူအိပ္မလား. ဒါမွမဟုတ္ ေန႔ပိုင္းမွာ စုန္းမႀကီးကိုျပသျပီး ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ျဖစ္တဲ႔ညအခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာအခ်ိန္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္မွာလား..???
အမတ္ႀကီးဘာေရြးလိုက္တယ္ဆိုတာကို ဆက္မဖတ္ေသးဘဲ
သင္ကိုယ္တိုင္ဆိုရင္ေကာ ဘာကိုေရြးခ်ယ္မွာလဲ………?????
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အမတ္ႀကီးေရြးခ်ယ္လိုက္တာကေတာ႔ “ မင္းသေဘာအတိုင္းပါဘဲကြာ “
အဲဒီစကားကိုႀကားလိုက္တဲ႔အခါ အမ်ိဳးသမီးေလးက ေအာက္ပါအတိုင္းေႀကျငာ လိုက္ပါေတာ႔တယ္…..
“အခ်ိန္တိုင္း လွပတဲ႔ပံုစံနဲ႔ ရွင္႔ကိုျမင္ေတြ႔ေစခ်င္ပါတယ္ “
ဘာေႀကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ သူမဘဝကို သူမစိတ္ႀကိဳက္စီမံခြင္႔ရရွိခဲ႔လို႔ပါ…
ပံုျပင္ေလးရဲ႕ အဓိက ဆိုလိုရင္းက ဘာလဲ….?????
သင္႔ရဲ႕ မိန္းကေလးဟာ သူတို႔စိတ္တိုင္းက် သူတို႔ဘဝကို စီမံခြင္႔မရခဲ႔ရင္………
………….သင္႔အေျခအေနဟာလဲ ေန႔ ဒါမွမဟုတ္ ည ပိုင္းေတြမွာ ……မလွပနိုင္ေတာ႔ဘူးေနာ္………. 
ဒီေဆာင္းပါးေလးကုိ ဖတ္ရွဳျပီး စာေရးသူရဲ႕  အနာဂတ္  ဘယ္ကစ လုိ႕ ဘာေတြ လုပ္ရမလဲ ဆုိတာသည္ ....အမတ္ၾကီး အေျဖစကား လုိပင္  အသင္းသူ အသင္းသားမ်ား သေဘာ ဆႏၵရွိသလုိ  အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာအတြက္ ေရွ႕ဆက္ဖုိ႕ရန္သာ ျဖစ္ပါတယ္ဆုိတာ.........

                                                                           ေဇယ်သုခ အရွင္နႏၵဝံသ